اسباب بازی دختر کفشدوزکی و گربه سیاه بخشی از هر فرهنگی هستند. از ابتدا، کودکان با عروسک‌ها بازی می‌کردند و از آنها به عنوان دوست و محرم، به‌عنوان جانشین در حالی که کودک موقعیت‌های خانگی را بازسازی می‌کرد و به‌عنوان وسیله‌ای برای اجرای فانتزی‌ها استفاده می‌کردند.
عروسک‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا نقش تربیتی را که می‌بینند والدین خود انجام می‌دهند، تمرین کنند. عروسک ها را می توان دوست داشت یا تنبیه کرد، آنها را بوسید یا کتک زد، تکان داد تا بخوابد یا بدون شام به رختخواب فرستاده شود که خروجی قابل قبولی برای طیف وسیعی از احساسات کودک فراهم می کند.
کودکان همان کنترلی بر زندگی عروسک های خود دارند که والدین بر زندگی فرزندانشان دارند. ادن راس لیپسون، ویراستار کتاب کودکان نیویورک تایمز به جهانی بودن بازی کودکان با عروسک ها اشاره می کند.
او پیشنهاد می‌کند: «اراده برای خلق عروسک‌ها، دادن شخصیت و روابط خانوادگی به آنها، تصور احساسات و عمل به خیال‌پردازی‌هایی که در آنها شکل می‌گیرند یکی از ویژگی‌هایی است که همه ما را بیشتر شبیه به انسان‌ها هستند.
تیمی از دانشمندان علوم اعصاب از دانشگاه کاردیف، یافته‌های یک مطالعه جدید با استفاده از علوم اعصاب برای بررسی تأثیر مثبت بازی عروسک بر کودکان را اعلام کردند و شواهد جدیدی را آشکار کردند که نشان می‌دهد بازی عروسکی مناطق مغزی را فعال می‌کند که به کودکان اجازه می‌دهد.
برای توسعه همدلی و مهارت های پردازش اطلاعات اجتماعی، حتی زمانی که خودشان بازی می کنند. در طول 18 ماه گذشته، استاد ارشد دکتر سارا گرسون و همکارانش در مرکز علوم رشد انسانی دانشگاه کاردیف از فناوری تصویربرداری عصبی برای ارائه اولین نشانه ها از مزایای عروسک بازی در سطح مغز استفاده کرده اند.
این تیم از طریق نظارت بر فعالیت مغزی 33 کودک* بین 4 تا 8 سال، در حین بازی با طیف وسیعی از عروسک های باربی، دریافتند که شیار گیجگاهی فوقانی خلفی (pSTS)، ناحیه ای از مغز که با پردازش اطلاعات اجتماعی مرتبط است. مانند همدلی، حتی زمانی که کودک به تنهایی بازی می کرد، فعال می شد.
نشان داده شد که این مزایای بازی با عروسک انفرادی برای پسران و دختران برابر است. دکتر گرسون توضیح می دهد: « این یک یافته کاملاً جدید است.
